ในช่วงที่ผมยังออกทำงานก่อสร้างที่ไซต์งานต่างจังหวัดนั้น ผมได้พบเรื่องราวแปลกๆ มากมาย บางเรื่องแปลก บางเรื่องประหลาด บางเรื่องก็เหลือเชื่อเกินจริง
แต่ในเรื่องต่างๆ พวกนี้ หลายเรื่องก็ไม่มีคนเชื่อ บางเรื่องก็หาว่าเรายกเมฆ บางคนก็ว่าเราโกหก ดังนั้น ทางที่ดีอย่าไปเล่าให้ใครฟังเลยจะดีกว่า
ผู้เขียนนั้นโดนดูถูก โดนด่า โดนว่ามาหลายครั้ง เพราะไปเจออะไรแปลกๆ แบบนี้นี่แหละ สมัยนั้นเราก็ไม่อยากเล่าให้ใครฟัง เพราะรู้คำตอบดีอยู่แล้วว่าเล่าไปใครก็หาว่าเราบ้า
ดังนั้น หลายเรื่องที่ผู้เขียนได้พบเจอมาก็เลยไม่เคยแพร่งพรายให้ใครรู้ ถ้าจะโดนดูถูกเหยียดหยามแล้วละก็ สู้ผู้เขียนไม่นำมาเล่าว่าไปเจอ หรือไปพบอะไรมาจะดีกว่า
แต่พอได้มีโอกาสพบเรื่องแปลกๆ บ่อยเข้าก็เริ่มเปลี่ยนความคิด และนำมันเสนอทางงานเขียนประเภทต่างๆ และพบว่านี่คือคำตอบของการระบายเรื่องต่างๆ ที่ผมได้รู้ได้เห็นมา
จนวันหนึ่งผมได้เข้าไซต์งานที่จังหวัดสิงห์บุรี พบเรื่องแปลกเข้าโดยบังเอิญ โดยได้รู้เห็นจากการเข้าไปรู้จักกับเพื่อนคนหนึ่งในไซต์งานนั้น เขาชื่อกวง เป็นคนจังหวัดสุพรรณบุรี
กวงเป็นคนที่แปลก เขาบอกว่าเค้าไม่ใช่คนจีน และไม่มีเชื้อจีนเลย แต่ที่ชื่อแบบนี้เพราะคนที่ตั้งชื่อเค้าเป็นญาติและมีความนับถือกันทางพ่อ เค้าว่า
“สมัยเด็กๆ ผมเคยบวชเรียน และเรียนวิชากับพระอาจารย์สินที่เป็นญาติทางพ่อ และเป็นคนตั้งชื่อผมนี่แหละ ท่านสอนวิชาแปลกๆ ผมหลายอย่าง”
แต่คราวแรก กวงไม่ได้บอกว่าเค้าได้เรียนวิชาอะไรมา และนำวิชาที่รู้มานั้นไปใช้ทำอะไร ผมรู้เพียงว่าเค้าเรียนวิชาทางไสยศาสตร์หรืออะไรนี่แหละ
อีกเรื่องหนึ่งที่ผมพบบ่อยมากก็คือ กวงมักจะถูกหวยบ่อยจนน่าสงสัย แต่เขาบอกผมเพียงคนเดียว คนอื่นๆ ในไซต์งานไม่มีใครรู้ว่าเขาถูกหวย
ถูกหวยทีไร เค้ามักจะพาผมไปเลี้ยงที่ตลาดในเมืองเสมอ ซึ่งเวลานั้นผมก็ไม่เคยถามเค้าว่า เค้าถูกหวยบ่อยๆ ได้อย่างไร หรือเค้าได้เลขพวกนี้มาจากไหน
มีอยู่หลายครั้งที่ผมจะถามเค้า แต่ก็เหมือนมีเหตุ หรือมีอะไรหลายอย่างมาทำให้ผมไม่ได้ถาม จนแล้วจนรอด จนเวลาล่วงผ่านมาอีกนานทีเดียว
กระทั่งวันหนึ่ง มีเรื่องเกิดขึ้นในไซต์งาน มีข้าวของถูกขโมยไปหลายอย่าง เป็นเครื่องมือช่างที่มีราคาแพงมาก และเราเองก็ไม่สามารถจับใครได้ ขโมยจึงยังคงลอยนวลอยู่
ในช่วงนั้นมีคนน่าสงสัยอยู่หลายคน และหนึ่งในนั้นมีกวงอยู่ด้วย เพราะความที่เขาเป็นคนมีความลับเยอะ และมีลับลมคมในมากจึงมีคนสงสัยในพฤติกรรมของเขา
ส่วนหนึ่งน่ามาจากการที่เขาถูกหวยบ่อย แต่เขาไม่บอกใคร แต่มีคนสังเกตเห็นว่าเขาใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย และไม่พบว่าเขาได้เงินมาจากทางไหน เพราะไม่มีใครรู้เรื่องที่เขาเล่นหวย
ดังนั้น กวงก็เลยถูกเพ่งเล็ง เพียงแต่ยังไม่มีหลักฐานมัดตัวเขาเท่านั้นเอง แต่ก็เป็นที่สงสัยและระแคะระคายกัน แต่กวงเขาก็ไม่มีพิรุธอะไรทั้งนั้นเลย
จนวันหนึ่งดึกมากแล้ว พอดีผมออกไปทำธุระตั้งแต่เย็น และกลับมาที่ไซต์งานดึกมาก หลายคนเข้านอนไปหมดแล้ว ออกจะเงียบสนิท ผมเดินผ่านมาทางห้องพักของกวงก็รู้สึกแปลกใจ
เพราะเวลานี้ไฟในห้องของกวงยังเปิดอยู่ แต่ไฟไม่ได้สว่างทั้งห้อง ผมเห็นแสงไฟลอดออกมาตามรูแตกของฝาผนังไม้ แสดงว่าในห้องกวงยังเปิดไฟอยู่
ผมยืนนิ่งฟังเสียงอยู่ริมข้างฝา ก็ได้ยินเสียงกวงกำลังคุยกับใครสักคน มีเสียงหัวร่อต่อกระซิกกัน และคนคนนั้นน่าจะเป็นผู้หญิง ซึ่งไม่น่าจะใช่คนที่นี่ แสดงว่ากวงแอบเอาคนนอกเข้ามาในไซต์งานซึ่งผิดระเบียบอย่างมาก
ผมที่เป็นเพื่อนเขาก็ไม่อยากให้เค้าซวยหรือถูกเพ่งเล็ง เพราะเรื่องของที่โดนขโมยก็ยังไม่ทันเงียบ เกิดมีเรื่องแบบนี้คนจะเพ่งเล็งเขามากขึ้น คิดว่าเขาคบคิดกับคนนอกขโมยของก็เป็นได้
ผมเลยตัดสินใจเคาะเรียกเขา ให้เขาเปิดประตู มีเสียงตกใจลนลาน และสักพักกวงก็มาเปิดประตู ผมถามว่าอยู่กับใคร? เขาก็ว่าอยู่คนเดียว…ผมบอกไม่จริงเพราะเมื่อสักครู่ ผมได้ยินเสียงผู้หญิงอยู่ในห้องนี้ด้วย
ผมเข้ามาในห้องก็ไม่เห็นใครจริงๆ ในห้องกวงไม่มีเฟอร์นิเจอร์อะไรมาก มีเพียงเตียงนอนกับโต๊ะเพียงตัวเดียวกับเก้าอี้นั่ง ไม่มีที่ให้แอบเด็ดขาด และผู้หญิงคนนั้นก็ไม่มีที่ให้ซ่อน ไม่มีห้องให้หลบ
จะว่าเธอกระโดดลงไปจากหน้าต่าง ลงไปข้างล่างก็ไม่มีทางทำได้รวดเร็วขนาดนี้ ประกอบกับหน้าต่างเป็นแบบบานกระจก ทแยงมุม ไม่มีทางกระโดดออกไปได้โดยง่ายอย่างแน่นอน
ผมบอกเค้าว่าผมได้ยินเสียงผู้หญิงจริงๆ เค้าก็ว่าไม่มี…ผมเลยบอกเค้าว่า เวลานี้ กวงน่ะถูกคนสงสัยเรื่องของหาย หากเค้ามีความลับแบบนี้ก็จะยิ่งน่าสงสัยเข้าไปอีก
แล้วถ้าใครมาถาม และมีการสอบสืบประวัติ ผมก็ต้องบอกความจริงเค้านะ จะเอาอย่างนั้นหรือ? บอกกับผม ผมยังแก้ต่างให้ได้ แต่คนอื่นคงไม่รู้นิสัยเค้าอย่างผม
ในที่สุดกวงก็ใจอ่อน ยอมบอกเรื่องของเขาให้ผมฟัง เค้าเล่าว่าเสียงผู้หญิงที่ผมได้ยินนั้นคือเสียงของนางไม้ที่เค้าได้ช่วยเธอจากการที่ที่อาศัยของเธอถูกตัดโค่นลง
“ผมช่วยเธอ พาเธอมาอาศัยอยู่ที่นี่ หรือที่ไหนก็ตามที่ผมไปทำงานด้วย พูดแบบนี้คุณอาจจะไม่เชื่อ แต่ผมรับเธอมาอยู่ด้วยจริงๆ เอาอย่างนี้…ถ้าคุณสัญญาว่าจะไม่บอกใคร ผมก็จะให้คุณรู้ความจริง”
ผมสัญญา กวงรีบเดินไปปิดไฟในห้องแล้วพูดขึ้นมาลอยๆ ว่า…
“เอ้า คุณออกมาให้เค้าเห็นตัวหน่อย คนนี้เพื่อนสนิทผมเอง เค้าเป็นคนเชื่อถือได้” สิ้นคำกวง ผมก็รู้สึกถึงความเย็นยะเยือกที่ปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว พอผมหันมาอีกที ผมต้องสะดุ้งโหยงแทบจะกระโดดออกไปนอกห้อง
เพราะที่เตียงมีผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาดี และสวยมาก เธอนุ่งห่มชุดไทยนั่งอยู่…กวงแนะนำว่าเธอชื่อชบา เธอเงยหน้ามองผมและยิ้ม พลางบอกกับกวงว่า “คุณคนนี้ไว้ใจได้จริงๆ”
แล้วกวงก็เล่าเรื่องของเค้าให้ผมทราบว่า
“…เดิมที ผมไปสำรวจปางไม้ที่เพชรบูรณ์ ก่อนจะลงมาทำงานที่นี่ วันที่ผมไปปรากฏว่าทางนั้นเค้ากำลังจะโค่นต้นไม้ปรับที่ทาง ผมไปยืนดูและรู้สึกเสียดายต้นไม้หลายต้นที่จะต้องตัดทิ้ง
ขณะยืนดู ผมก็ได้ยินเสียงร้องไห้ หันไปหันมาก็พบว่ามีหญิงสาวคนหนึ่งแต่งชุดไทยยืนร้องไห้อยู่ ทีแรกผมไม่รู้ว่าเป็นชบา คิดว่าเป็นคนที่นั่นก็เข้าไปถาม
เธอบอกว่าเธออาศัยอยู่ที่นี่ แต่ตอนนี้อยู่ไม่ได้แล้ว พวกเค้าพังบ้านของเธอ ผมก็สงสัยว่าบ้านหลังไหน เพราะที่นี่มีแต่ต้นไม้ เธอก็ชี้ไปที่ต้นไม้ที่กำลังถูกตัดโค่นลง ผมถึงกับเอะใจ
เธอบอกว่าใช่แล้ว เธอคือนางไม้ที่สิงสู่อยู่ที่ต้นไม้ต้นนั้น พอตัดต้นไม้เธอก็จะไม่มีที่สิงสู่อีก และเธอก็จะไปอยู่ที่ไหนไม่ได้ถ้าไม่มีคนเชื้อเชิญ คราวก่อนเป็นนายพรานเชื้อเชิญให้เธออาศัยที่ต้นไม้นี้
น่าแปลกที่ตอนนั้นผมเชื่อเธอ และไม่ได้รู้สึกว่าเธอเป็นผีเป็นสางอะไรเลย ผมเลยบอกเธอว่า เอาอย่างนี้ สนใจไปอยู่กับผมไหม ผมอาศัยอยู่บ้านเช่า มีเสาในห้องพอที่เธอจะสิงสู่ได้
อย่างไรก็เป็นไม้ ผมจะได้ดูแลเธอได้ด้วย และจะไม่มีใครมาตัดโค่นทำลายที่อยู่เธออีก เธอพยักหน้าตกลง ผมเลยอัญเชิญเธอมาสิงสู่อยู่ด้วยกัน
และจากนั้น เวลาผมย้ายไปไหนก็จะเชิญเธอไปด้วยเสมอๆ และเธอนี่เอง ที่ตอบแทนผมด้วยการบอกเลขบอกหวยในเดือนที่ผมชักหน้าไม่ถึงหลัง”
คือ กวงไม่เล่นหวยพร่ำเพรื่อ เขาจะเล่นเฉพาะเวลาที่เดือดร้อนเท่านั้น และชบาผู้นี้ก็เป็นคนที่มาบอกเลข บอกหวยแก่เค้านั่นเอง และอีกเรื่องหนึ่งที่กวงบอกกับผมก็คือ
“…ผมไม่ได้เป็นขโมย ผมพูดความจริงและผมโกหกไม่ได้ เพราะคนที่เลี้ยงนางไม้หรือภูตพรายพวกนี้ต้องมีสัจจะ มีศีลห้า ห้ามพูดปดอย่างเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นจะไม่สามารถเลี้ยงสิ่งพวกนี้ได้เลย”
ซึ่งสาวชบาที่นั่งอยู่บนเตียงก็รับรองว่าที่กวงพูดนั้นเป็นความจริง น่าแปลกที่ตอนนั้นผมไม่รู้สึกกลัวสาวนางไม้ที่ชื่อชบาเลย เพราะดูๆ แล้วเธอไม่ใช่ผีสางอะไร
ดูเธอก็เป็นคนธรรมดาๆ อย่างที่เห็นปกตินี่เอง แต่เรื่องนี้ ชบาบอกว่ามันคือร่างเนรมิตที่จะให้คนเห็นว่าเป็นร่างเช่นไร ก็แล้วแต่เจตนาของคนผู้นั้น มาดีก็ได้เห็นร่างสวยงาม มาไม่ดีก็เห็นร่างน่ากลัว
กวงบอกว่า ที่เขาเล่ามาแบบนี้ผมอาจจะไม่เชื่อ เอาอย่างนี้ เขาจะพิสูจน์ให้ผมดู แล้วเค้าก็หันไปถามชบาว่า…นี่คุณ หวยเดือนนี้ออกอะไร ผมอยากจะแสดงให้เพื่อนผมเค้าดูว่าเราสองคนไม่ได้หลอกเค้า
ชบานั่งนิ่งหลับตาอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเธอก็บอกว่า…หวยเดือนนี้จะออก 85 อย่างไรถ้าสนใจให้ลองแทงดูได้เลย แล้วกวงก็หันมาบอกผมว่า เอาอย่างนี้ คุณลองไปแทงเลขนี้ดู ถ้าไม่ตรงไม่ออก คุณมากระทืบผมได้เลย
แล้วผมก็คุยกับกวงอีกครู่หนึ่งก็ออกมาจากห้องของเขา รู้สึกแปลกๆ อย่างมากที่ได้พูดคุยกับนางไม้ ซึ่งจริงๆ ตอนนั้นผมก็ยังไม่เชื่อร้อยเปอร์เซ็นต์นัก คิดว่าบางทีอาจจะเป็นการเล่นกลของกวงก็ได้
ผมลองไปแทงหวยที่ตลาดตามที่เค้าบอก คือ 85 แทงไปตรงๆ ไม่กลับ แทงไปหนึ่งร้อยก็คิดว่าช่างมัน ถือว่าซื้อความรู้กับเรื่องแบบนี้
แต่ครั้นพอหวยออกก็ปรากฏว่าเลขที่ออกนั้นคือ 85 ตรงเป๊ะ ผมถูกหวยเข้าอย่างจัง ได้เงินมาพอสมควร ก็เอาเงินไปให้กวง และบอกว่าผมถูกหวย เอาเงินไปคืนเค้า เค้าก็ว่านี่มันเงินของคุณ คุณเล่น พอถูก คุณก็จะต้องได้ก็ถูกแล้ว
ไม่นานขโมยตัวจริงก็ถูกจับ และไม่มีใครสงสัยกวงอีก ปลายปีนั้นกวงก็ลาออก และผมก็ไม่เจอเค้าอีกเลย
เรื่องโดย. ดิษฎึกษ์
ภาพโดย. Ai
