กระโปรงผีสิง

                เรื่องที่ดิฉันจะเล่านี้ เป็นเรื่องจริงที่ดิฉันประสบมาด้วยตัวเอง ซึ่งแต่ก่อนไม่เคยเชื่อเลยว่าผีนั้นจะมีอยู่จริง จะว่าไปแล้วก็เป็นครั้งแรกที่เจอมา และสยองสุดๆ เหตุการณ์นี้ดิฉันไม่เคยลืมมันเลย

                เรื่องมีอยู่ว่า ดิฉันไปเดินตลาดนัดเปิดท้ายขายของ ดิฉันได้ซื้อกระโปรงมือสองจากแม่ค้าคนหนึ่ง เป็นกระโปรงยีนสั้น ซึ่งภายในร้านก็มีไม่กี่ตัว คาดว่าน่าจะประมาณ 15-20 ตัว ราคาตัวละ 100 บาท เป็นกระโปรงสั้นเอวต่ำ และมีตัว N ปะทางซ้ายของกระโปรง

                เช้าวันรุ่งขึ้นดิฉันได้ใส่กระโปรงตัวนี้ไปเดินตามศูนย์การค้ากับเพื่อนตามปกติ เพื่อนๆ ยังเอ่ยปากชมเลยว่า…กระโปรงสวยจัง ดิฉันก็ได้แต่แอบปลื้มอยู่ในใจ ตกเย็นต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้าน

                คืนนั้นดิฉันแขวนกระโปรงตัวนั้นไว้ที่หน้าประตูห้องนอน ดิฉันเข้านอนประมาณ 5 ทุ่ม และคืนนั้นเองสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นกับดิฉัน ดิฉันเหมือนกับว่าถูกผีอำ ดิฉันนอนลืมตา แต่ไม่สามารถที่จะเคลื่อนไหว ขยับตัว และพูดอะไรได้เลย

                ดิฉันมองเห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ตรงปลายเท้าของดิฉัน ใบหน้านั้นขาวซีด นัยน์ตาแดงก่ำ ผมยาวประบ่า จ้องมองมาที่ดิฉัน พร้อมกับชี้นิ้วมาที่ดิฉัน ปากเขาก็เหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ไม่มีเสียง

                สักพักดิฉันถีบเท้าสุดแรง พยายามจะให้หลุดจากการถูกผีอำ และก็หลุดจริงๆ คืนนั้นดิฉันกลัวมาก จึงไปขอนอนกับแม่อีกห้อง

                เช้ารุ่งขึ้น ดิฉันก็ไม่ได้เอาเรื่องผีอำมาใส่ใจอีกเลย เย็นวันนั้นดิฉันใส่กระโปรงสั้นนั้นไปนอกบ้าน เพื่อไปซื้ออุปกรณ์มาทำรายงาน ฝนทำท่าจะตก แม่ดิฉันจึงเตือนๆ และหยิบร่มมาให้เผื่อว่าฝนตกระหว่างทาง

                พอดิฉันหาซื้อของครบแล้ว ระหว่างทางฝนก็ตกหนักขึ้นเรื่อยๆ ตอนนั้นดิฉันรู้สึกหนาวมากๆ ดิฉันเห็นคุณยายคนหนึ่งเดินตากฝนอยู่ไม่ไกลนัก ดิฉันจึงรีบวิ่งไปหาคุณยายคนนั้นเพื่อที่จะกางร่มให้ แต่พอดิฉันเรียกคุณยาย และชวนเข้าร่มด้วยกัน ยายคนนั้นบอกว่าไม่เป็นไรหรอกจ้ะ บ้านยายอยู่ข้างหน้านี่เอง

                ยายมองมาที่ดิฉัน และพูดว่ากางกับเพื่อนเถอะ ดูซิ! เพื่อนหนาวตัวสั่นเชียว ดิฉันตกใจมาก เพราะดิฉันเดินมาคนเดียว และข้างๆ ดิฉันก็ไม่มีใครสักคน

                ดิฉันยืนหน้าเอ๋ออยู่ครู่หนึ่งจึงเดินต่อ ระหว่างทางดิฉันกำลังเดินข้ามถนนเข้าปากซอย มีรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งลื่นไถลมาเพราะฝนตก ถนนคงลื่น รถกับตัวคนขับไถลมาที่ดิฉัน ดิฉันก็เดินเข้าไปหาเขาประมาณ 2 เมตร

                นั่นคือระยะห่าง แต่เขากลับกลัวดิฉัน หน้าตาเขาตื่นตกใจมาก บอกว่ากลัวแล้ว และเขาก็กึ่งล้มกึ่งวิ่งออกห่างจากดิฉัน ดิฉันก็ได้แต่สงสัยว่าทำไม หรือว่า…

                ดิฉันนึกถึงคุณยายคนนั้นบอกว่าให้กางร่มให้เพื่อน เท่านั้นเอง ดิฉันรีบจ้ำเข้าบ้านอย่างเร็ว เพราะใกล้จะค่ำแล้วด้วย ดิฉันเล่าให้แม่ฟัง แม่ดิฉันบอกว่าอย่าคิดมาก ไม่มีอะไรหรอก พรุ่งนี้แม่จะพาไปทำบุญแล้วกัน

                และคืนนั้นเอง ดิฉันฝันว่ามีผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาขาวซีด ผมยาวประบ่า มาบอกกับดิฉันว่า เอากระโปรงฉันไปทำไม เสียงช่างเยือกเย็นเหลือเกิน แววตาอาฆาต และหัวเราะเสียงดังปวดแก้วหูมาก มันเป็นความฝันที่เหมือนจริงมาก

                เช้าวันรุ่งขึ้น ดิฉันรีบทำบุญให้กับเขาทันที และดิฉันกับแม่จึงเอากระโปรงตัวนั้นไปคืนคนขายทันที ทุกวันนี้ดิฉันสัญญากับตัวเองว่า ของอะไรก็แล้วแต่ ถ้าเป็นมือสอง คำเดียวว่า “ไม่เอา” (เข็ดจริงๆ)

                แล้วคุณผู้อ่านล่ะ เคยซื้อของมือสองบ้างไหม

เรื่องโดย. ปุ๋มปิ๋ม

ภาพโดย. Ai