ผีขึ้นลิฟต์

                ขอย้อนหลังไปประมาณ 30 ปี สมัยผมยังทำงานอยู่ และแม่ผมก็ยังไม่เสีย ช่วงนั้นแม่ผมมีอาการเจ็บออดๆ แอดๆ สารพัดโรคมารุมเร้าแก ตั้งแต่เบาหวาน ความดัน ไต ตลอดจนอาการที่ต้องพาแม่เข้าโรงพยาบาลคือโรคหัวใจ

                ผมได้พาแม่ผมไปผ่าตัดหลอดเลือดหัวใจที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งใจกลางเมือง แกอยู่แอดมิต 3 วัน 3 คืน ชั้น 11 เราผลัดกันนอนเฝ้า หลังจากเลิกงานผมมานอนเฝ้าแม่กับหลานผมอายุ 10 ปี ในคืนที่สอง แม่ผมอยู่ห้องเตียงคู่ แต่ช่วงนั้นมีแม่ผมอยู่คนเดียว

                เหตุการณ์ปกติ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมรูดม่านออกให้เป็นห้องเดียวกัน นอนโซฟาคนละตัวกับหลาน ตอนกลางคืนจะมีพยาบาลมาวัดไข้แม่ผมเป็นช่วงๆ ทำให้ผมหลับๆ ตื่นๆ ช่วงเวลาประมาณตี 2 แม่และหลานผมหลับสนิท ผมได้ยินเสียงช้อนกระทบแก้ว เหมือนเสียงคนชงกาแฟ ผมลืมตามองไปทางที่มาของเสียงแต่ก็ไม่มีอะไร แต่เสียงนั้นดังอยู่ในห้องทั้งคืน ทำให้ผมระแวงนอนไม่หลับ ผุดลุกผุดนั่ง จนเวลาตีสี่ ผมเข้าห้องอาบน้ำเปลี่ยนชุดเตรียมไปทำงาน

                ผมชงกาแฟมานั่งดื่ม ปลุกหลานตื่นให้ไปอาบน้ำ เปลี่ยนชุดเตรียมไปโรงเรียน เพราะช่วงเช้าน้องชายผมจะเปลี่ยนมาเฝ้าแทน ช่วงเวลาตีห้า ผมกับหลานผมได้เดินออกมาบอกหมอเวรให้เข้าไปดูแม่บ้าง เพราะผมจะไปทำงาน

                ผมยืนกดลิฟต์ชั้นที่ 11 แต่ลิฟต์อยู่ชั้น 1 วิ่งขึ้นมาเรื่อยๆ จนถึงชั้น 11 ผมกับหลานเดินเข้าไปในลิฟต์ กดลงชั้น 1 ลิฟต์จะผ่านลงแต่ละชั้น ประตูลิฟต์จะเปิด-ปิดเอง ไม่มีคนขึ้น หลานผมจับมือผมแน่น “ลุง หนูกลัวผี” ผมบอกแล้วจะพูดทำไม พอลิฟต์ลงมาถึงชั้นที่ 7 ประตูลิฟต์เปิดอีก พร้อมทั้งมีผู้ชายคนหนึ่ง วัยกลางคน ตัดผมเกรียน เดินกระย่องกระแย่งเข้ามา ชายคนนั้นยืนก้มหน้า กลิ่นสาบเหม็น หลานผมเดินถอยหลังมาติดกับผม เงยหน้ามองผม “ลุงๆ เหม็นเน่าอะไร”

                ผมกระตุกแขนหลาน สั่นหน้าไม่ให้พูด ผมใช้หางตามองชายคนนั้น ทำไมแกใส่ชุดคนป่วย และสงสัยว่าโรงพยาบาลนี้ทำไมปล่อยให้คนป่วยออกมานอกห้อง ผมนึกไปถึง…ใช่ผีหรือเปล่าวะ ยิ่งคิดก็ยิ่งขนลุก ผมอยากให้ลิฟต์ลงถึงชั้น 1 ไวๆ

                พอลิฟต์ลงถึงชั้น 6 ประตูลิฟต์ได้เปิดออก มีผู้หญิงใส่ชุดคนป่วยเดินเข้ามา ยืนก้มหน้า ลักษณะเดียวกันกับผู้ชาย ผมกับหลานผมขยับจนติดด้านหลังลิฟต์ กลิ่นเน่าเหม็นยิ่งทวีคูณ ผมกับหลานเอามือปิดจมูก พอลิฟต์ลงถึงชั้น 1 ประตูลิฟต์เปิด ผมกับหลานรีบแทรกออกจากลิฟต์ ประตูลิฟต์ยังเปิดอยู่ ผมหันไปมอง แต่ผู้ชายกับผู้หญิงคู่นั้นหายไปไม่อยู่ในลิฟต์แล้ว ผมรีบดึงมือหลานให้ออกมาจากจุดนั้น พอบ่ายๆ น้องชายโทร.ไปที่โรงงาน บอกแม่ออกจากโรงพยาบาลกลับบ้านแล้ว

                แล้วสิ่งที่ผมเจอในลิฟต์มันคืออะไร…ถ้าไม่ใช่ผี

*โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

/

เรื่องโดย. สมมาศ จินดา

ภาพโดย. Boston Underdog / www.flickr.com, www.wallpapertip.com