25 เมษายน 2024
แชร์เรื่องนี้:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  

ขอย้อนหลังไปหลายสิบปีอยู่…ตอนนั้นผมยังเป็นวัยรุ่น 18-19 ปี ผมยังเรียนหนังสืออยู่ ช่วงนั้นผมสนใจเรียนมากเพราะกลัวเรียนไม่ทันเพื่อน ผมมีเพื่อนที่คบหาสมาคมกันอยู่ 7 คน อายุใกล้เคียงกันคือ ชีพ, ต้อย, แอ๊ด, ชาญ, ชัย, เมี่ยง, หมู

ส่วนใหญ่เพื่อนของผมหลายๆ คนนิสัยไม่ดี มันชอบหาเรื่องไปตีกับคนนู้นคนนี้ แต่มีอยู่สองคนที่นิสัยคล้ายกับผมอยู่ มันคือ ชีพ, ต้อย ไม่ชอบตีรันฟันแทง ชอบจีบหญิงเป็นส่วนใหญ่

มีอยู่หลายๆ ครั้งที่พวกมันไปมีเรื่อง ผมกับเพื่อนอีกสองคนจะพยายามห่างจากพวกมัน จนพ่อแม่ผมบอกว่าให้ผมเลิกคบกับเพื่อนที่ไม่ดี แต่ทำอย่างไรได้ในเมื่อบ้านอยู่ใกล้กัน

มีอยู่ครั้งที่ผมเห็นจะจะ วันนั้นเป็นวันลอยกระทง เราตกลงไปเที่ยวงานวัด ผมคิดล่วงหน้าไว้เลยว่าต้องมีหญิงสาวสวยๆ แน่จึงไปกับพวกมัน

ไอ้ชีพกับไอ้ต้อยเดินข้างผม เพราะเรามีจุดหมายเดียวกัน พอไปถึงงานไม่ทันไร ไอ้เพื่อนห้าคนดันไปมีเรื่องกับเจ้าถิ่น

ผมเห็นไอ้ชาญควักมีดอีโต้ทำกับข้าวออกมาฟันหัวคู่อริดังโบ๊ะ ส่วนไอ้แอ๊ดดึงมีดดาบฟันเข้าแขนสองข้างของคู่อริ แขนห้อยร่องแร่ง เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วบริเวณนั้น

ไอ้ชัย ไอ้เมี่ยง ไอ้หมูรุมกระทืบ ผมกับเพื่อนอีกสองคนยืนงง ได้ยินเสียงร้องตำรวจมา ไอ้ห้าคนวิ่งผ่านมาทางผม

“มึงจะยืนให้พ่อมึงจับเหรอ”

ผมกับเพื่อนอีกสองคนวิ่งตามไปด้วยใจเต้นแรงเพราะกลัวตำรวจจับ หลังจากนั้นผมพยายามห่างๆ จากเพื่อนทั้งห้าคน

จนเรียนจบผมเข้าทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่ง พ่อแม่ผมย้ายบ้านไปอยู่ที่อื่นให้ไกลจากพวกมัน ผมได้พาเพื่อนสองคนไปเที่ยวบ้านใหม่ โดยกำชับว่าอย่าให้เพื่อนห้าคนมันรู้นะ

เวลาผ่านไป 20 ปี บ่ายวันหยุดไอ้ต้อยมาบ้านผม บอกบุญ ลูกชายจะบวชที่วัดบ้านเดิมที่เคยอยู่ ผมบอกมัน มึงบอกไอ้ชีพยัง มันว่ากูบอกแล้วมึงอย่าลืมไปล่ะ

พอถึงวันงานบวช มันเลี้ยงโต๊ะจีน ผมพาภรรยาและลูกไปด้วย นั่งโต๊ะเดียวกันกับไอ้ชีพและครอบครัวของมัน ไอ้ชีพได้เป็นผู้รับเหมาก่อสร้าง ส่วนไอ้ต้อยเป็นทหารบกยศสิบเอก

เรานั่งคุยกันถึงเรื่องเก่าๆ ที่ผ่านมาหลาย 10 ปี ผมถามถึงเพื่อนเก่าห้าคน ไอ้ชีพเล่าให้ฟังว่าเวลาผ่านไปหลายปี ไอ้ชาญเป็นช่างทาสี ตกนั่งร้านหัวโหม่งพื้นตายคาที่ ไอ้แอ๊ดเป็นช่างติดจานดาวเทียม ไฟรั่ว มันถูกไฟช็อต ต้องตัดแขนทั้งสองข้าง ไอ้ชัยอยู่อู่ซ่อมรถ เอารถลูกค้าไปลอง ขับชนต้นไม้ตาย ไอ้เมี่ยงติดยาบ้าประสาทหลอน ผูกคอตาย ส่วนไอ้หมูหนีออกจากบ้านหายสาบสูญ พ่อแม่มันเสียใจทุกวันนี้

นี่คือเหตุการณ์ที่เพื่อนผมได้รับ ส่วนตัวผมตอนแต่งงานใหม่ๆ ผมได้อยู่กับภรรยา บ้านมีหนูมาก มันกัดเสื้อผ้าขาด โดยเฉพาะสายลำโพงผม ผมใช้กรงดัก พอได้ตัวผมจะเอากรงจุ่มน้ำ จากนั้นจะใช้เข็มร้อยพวงมาลัยแหลมๆ แทงหลังและข้อขาสองข้าง ปล่อยไปตัวแล้วตัวเล่า ถ้าดักได้ผมจะทำอย่างนี้ทุกตัว มันจะตายหรืออยู่ก็เรื่องของมัน

กรรมที่ผมทำกับพวกหนู ตอนนี้ผมปวดหลังเดินไม่ได้ไกล ต้องหยุดสักครู่ค่อยเดินอีก เป็นเพราะเดินนานขาจะชาและปวดมาก ไปโรงพยาบาลก็ไม่หาย นี่ใช่กรรมเก่าของผมหรือเปล่า ใครรู้เรื่องทางนี้ช่วยบอกผมที

*โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

เรื่องโดย. สมมาศ จินดา

ภาพโดย. www.themoviedb.org


แชร์เรื่องนี้:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •